Δυσμορφική Διαταραχή Σώματος

Στην σύγχρονη εποχή – σε μια εποχή όπου η εικόνα αποτελεί το κύριο μέσο γνωριμίας και αξιολόγησης του ατόμου, η εικόνα ταυτόχρονα αποτελεί και το μέσο υποδούλωσης του ατόμου. Όλο και ένα αυξανόμενος αριθμός ατόμων εγκλωβίζεται πίσω από το “φαίνεσθαι” λησμονώντας το “είναι”, εμμένοντας λοιπόν όλο και περισσότερο μπροστά από έναν καθρέφτη, περιορίζοντας έτσι την έκταση της προσωπικότητάς του στα όρια των διαστάσεων μιας φωτογραφίας.

Ως αποτέλεσμα αυτής της νέας τάσης αναδύονται πολλαπλές διαταραχές με προεξάρχουσα την Δυσμορφική Διαταραχή Σώματος. Οι άνθρωποι που πάσχουν από τη Δυσμορφική Διαταραχή Σώματος συχνά σκέφτονται για μια ατέλεια του σώματος τους που στην πραγματικότητα είναι
προϊόν της φαντασίας τους. Στις σκέψεις αυτές δεν μπορούν να αντισταθούν και αδυνατούν να τις ελέγξουν.

Κατά μέσο όρο οι ασθενείς αυτοί αναφέρουν ότι σκέφτονται για τις υποτιθέμενες ανωμαλίες του σώματος τους για περίπου 3 έως 8 ώρες κάθε μέρα. Εξαιτίας των ανωμαλιών της εμφάνισης τους που φαντάζονται ότι έχουν, αποφεύγουν τις εξόδους σε δημόσιους χώρους, τους φίλους και μέλη
της οικογένειας τους.

Από τους ασθενείς αυτούς 75% έχουν στο ιστορικό τους σοβαρή κατάθλιψη και σε περίπου 25% υπάρχει απόπειρα αυτοκτονίας.

Σε επίπεδο παρέμβασης προτείνεται μια ολιστική προσέγγιση προς αμφισβήτηση και αναπλαισίωση της διαστρεβλωμένης εικόνας του ατόμου για τον εαυτό του αλλά και ταυτόχρονη διερεύνηση της ανάγκης του ατόμου εστίασης στην εικόνα αντί του εαυτού.